Bir varmış, bir yokmuş... Çok eski zamanlarda üzüm satarak geçinen ihtiyar bir adam varmış. Üzümcü Baba, her gün tablasına doldurduğu üzümleri çarşıda, pazarda satarmış.
Üzümcü Baba, çok zengin bir ailenin çocuğuymuş. Şehir içinde büyük bir konağı, şehre yakın bir köyde de bir çiftliği varmış. Bu çiftlikte sürülerle koyunları otlarmış.
Ama dünya bu, ne oldum dememeli, ne olacağım demeli. Üzümcü Baba'nın şehirdeki konağı bir yangında yok olmuş. Köydeki çiftliğini seller basmış. Tüm koyunları boğulmuş.
Üzümcü Baba, çiftliğini satmış. Şehirde dükkân açmış. Ancak alışveriş bilmediği için de tüm parasını kaybetmiş. Fakir düşmüş.
Üzümcü Baba, bir gün yine tablasındaki üzümlerle bir mahalle arasından geçiyormuş:
"Taze üzüm! Tatlı üzüm!" diye bağırmış.